stoepplantjes

Blij worden van kleine dingen, is dat niet het mooiste plezier dat je jezelf kunt doen? Gewoon blij zijn met de dingen die bijna vanzelfsprekend zijn, omdat ze eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn als je er verder over nadenkt. Zoals mijn kat die rond etenstijd weer plots aan de deur zal staan of weten dat er na de nacht weer een nieuwe dag zal komen. Of stoepplantjes.

eeuwigheid van de (on)eindige groei

De eeuwigheid van de kindertijd is een korte eeuwigheid, maar dat weet hij nog niet.

Die woorden kom ik tijdens volle corona-crisis tegen op p. 36 van Michel Houellebecqs Elementaire deeltjes. Ze zetten mij aan het denken. Over hoe ik als kind het leven beleefde. Leek het leven dat ik toen leefde inderdaad eeuwig? Kon ik toen oprecht onbezorgd zijn, mij niet voorstellen dat het leven ooit een andere wending zou nemen?